Kayserispor’un Kasımpaşa’yı 1-0 mağlup ettiği maç, bana göre sadece üç puandan ibaret değil. O maç, bir şehrin yeniden ayağa kalkışının, bir ruhun küllerinden doğuşunun ifadesiydi. Skor tabelasında yazan rakamlar değildi bizi sevindiren; sahaya yansıyan inanç, kenetlenme ve umuttu.   Bugün Kayserispor 36 puanla 13. sırada. Sezon başındaki dağınık, ne yaptığını bilmeyen o takım gitti; yerine sahada ne oynadığını bilen, ne yaptığını bilen bir ekip geldi. Bu noktaya öyle kolay gelinmedi elbette. Sinan Kaloğlu dönemini konuşmak bile istemiyorum artık. Çünkü, değerli meslek büyüğüm Metin Sönmez ile birlikte aylarca anlattık bu ekranlarda: Bu takım doğru futbol aklıyla yönetilirse, bu kadro potansiyelini sahaya yansıtır. Hatta Metin abi ısrarla Samsunspor örneğini vererek, Kayserispor’un kadro kalitesinin daha yüksek olduğunu defalarca vurguladı. Tek eksik; futbolun doğrularını uygulamaktı. Kısacası, patlıcandan cacık yapmaya çalışmayacaktınız.   Sergej Jakirovic, geldiği günden bu yana tam da bunu yaptı. Kimseden sihir beklemedi. Eldeki malzemeyle en iyisini ortaya koymaya çalıştı. Ve ortaya çıkan tablo ortada: 10 maçta 20 puan. Bu, hem teknik başarı hem de psikolojik bir dönüşüm. Çünkü takım sadece oyun anlamında değil, ruh anlamında da toparlandı.   Bu ruh, tam da 61. dakikada sahaya bambaşka bir şekilde yansıdı. Hosseini kırmızı kartla oyun dışında kaldığında, birçok takımın gardı düşer, dengesi bozulur. Ama Kayserispor o an sahada bir kişi eksik değil, sanki bir inanç fazla oynuyordu. 10 kişi kaldı ama mücadeleden hiç vazgeçmedi. Ve dakikalar 76’yı gösterdiğinde Cardoso’nun golü geldi. O golle birlikte o ruh ete kemiğe büründü. Sahada yalnızca bir futbol takımı değil, bir şehrin kendine olan inancı vardı.   Ama bu toparlanış sadece teknik adam değişimiyle açıklanamaz. Tribünlerdeki ruhu da görmek lazım. Ve o ruhun adı: Elifoğlu. Mustafa Salkım… Kayserispor tribünlerinin efsane ismi. Artık aramızda olmasa da, onun sesi hâlâ duyuluyor bu şehirde. Onun haykırışları hâlâ Kapalı Kale’de yankılanıyor. Her yağmurda, her ayazda, içerde dışarda takımının peşinde olan Kapalı Kale Taraftar Grubu, Elifoğlu’nun izinde bu ruhu yaşatmaya devam ediyor.   Bugün gördüğümüz manzara sadece bir maç galibiyeti değil. Bugün gördüğümüz şey, bir şehrin markasına sahip çıkışı. Taraftar, teknik ekip, futbolcular ve camia, hep birlikte kol kola verdi. Ve bu "kol kola" duruşu olduğu sürece, bu takım sadece ligde kalmaz; yeniden ayağa kalkar, yeniden yüreklerde yer bulur.   Bu sefer gerçekten bir şeyler değişiyor gibi. Çünkü bu sefer herkes işin bilincinde. Bu sefer, bir şehrin kol kola vererek nasıl dönüşebileceğini izliyoruz. Ve belki de uzun zaman sonra ilk kez, Kayserispor için umut dolu bir geleceğe bakıyoruz.